“Το σ’ αγαπώ στο τελευταίο αντίο..”
Από πότε λέμε σ’ αγαπώ στο τελευταίο αντίο;
τι ακριβώς μπερδεύεις; την φυγή ή τον αποχαιρετισμό;
και ως προς τι τα δάκρυα σ’ αυτό το βλέμμα;
αφού τα ήπιαμε ήδη, όταν στον μονόδρομό μας βλέπαμε τέλος..
ήχοι ενός έντονου αέρα ή ήχοι ραγισμένων καρδιών;
ανισόρροπα λεπτά συναισθήματα που μαθαίνουν να πέφτουν
και βαφτίζεται σε τυραννία η απόφαση
ποτέ δεν σημειώθηκαν θύματα.. μα η απώλεια ήταν μεγάλη…
H Συνεργασία μου με τον πολύ όμορφο Αθηναϊκό χώρο Booze Coperativa, με συνάρπασε πάρα πολύ.
Εσωτερικά του Booze Coperativa, επικρατεί πάντα μια πολύ όμορφη αύρα με μια ηρεμία που μόνο έμπνευση και δημιουργικότητα μπορεί να σου φέρει. Η καλλιτεχνική μου αντίληψη όμως, είχε παρατηρήσει κάτι πιο δυνατό. Όλες οι επιφάνειες του Booze Coperativa είναι φτιαγμένες από μια φοβερή εικαστικό και σου δίνουν την αίσθηση ενός χρωματισμένους βιομηχανικά χώρου ή όπως θα το έλεγα εγώ, σου δίνουν την αίσθηση ενός σώματος στο εσωτερικό του. Από έντονα μπλε αποχρώσεις που χάνουν σταδιακά τη πυκνότητα του χρώματός τους, ως τις κόκκινες επιφάνειες που σου θυμίζουν έντονους καρδιακούς παλμούς κι εγώ εκεί ανάμεσα, με τη μούσα του τελευταίου αντίο.
Το ποίημα παραπάνω γράφτηκε πάνω στις επιφάνειες του Booze Coperativa.
Ευχαριστώ πολύ για την όμορφη συνεργασία.